Resimleri ve senin olan her şeyi
Senin olan ne acaba? Resimlerin mi, o resimlerin yaşandığı mevsimler mi? O mevsimlerde gülümseyen çiçekler mi? O resimlerdeki yüz şimdi senin mi?
O gözlerdeki hayata sahip misin şu an bilemem ki?
Senin olan her şeyi istiyorsun öyle mi?
Ya sevgini?
Onu verir miyim sanıyorsun?
Acaba vermek istesem verebilir miyim? Mümkün mü bu?
Beni terk edebilirsin. O senin sorunun. Ona sen karar verebilirsin ancak, kalbine hükmedemem, sevgi dilenemem. Çünkü sevgiye yakışmaz bu.
Evet, beni terk ediyorsun anlıyorum ama sevgini sana geri veremem.
Sana mektuplarını geri verebilirim ama o mektuplarla kalbime yazdığın sözleri geri veremem. O sözlerin ruhuma açtığı ufukları geri isteme benden veremem.
Senden gelen her mektupla kalbimin semasında meleklerle buluşur, sevgiyi konuşurduk ama madem gidiyorsun bizi duy diyemem.
Resimleri geri verebilirim ama o resimlerdeki bakışını kalbimden silemem, geri veremem.
Seni sevdim hayat buldum ama sen ölüme gidiyorsun, peşinden gelemem, sevgiyi terk edemem.
Sen belki beni terk ettiğini sanıyorsun ama sen beni değil kalbini terk ettin. Kalbine isyan ettin. Aşkın mukaddes adımlarını izlemedin. Allahın ruhunun sevgide olduğunu görmedin, ateşe attın kendini bunu fark etmedin.
Ah sevgili.
Bilemedin.
Beni seven sen miydin sanıyorsun? O sonsuz ufuk, o mukaddes ruh, o sönmeyen ışık, sonsuzun o bakışı senden olabilir mi?
Seninle beni seven Onu hiç mi görmedin?
Sevgiyi kendinden mi zannettin?
Hâlbuki O beni seninle seviyordu. Senin gözlerinden bana bakıyordu. Senin ellerinden beni tutuyordu. Senin kalbinden beni kalbine bağlıyordu. Sen o sevgiye aynaydın. Bu yüzden beni sevince sende aydınlanmıştın.
Sen gittin diye sevgisiz mi kaldım sanıyorsun?
Ah sevgili
Bilmiyorsun, bilmiyorsun..
O isterse sevdiğini bir insana sevdirir, isterse bizzat kendisi sever.
Sevgide Onun sevgili de..
Beni terk ediyorsun öyle mi?
Terk eden kim? Terk edilen kim?
İyi düşün sevgili
Sen terk ettin ama ben terk edilmedim..
İsmail ACARKAN
