Sesli Zikir ve Eğlenmenin Hükmü

[Med_Cezir]

[align=justify]Tesavvuf yolu çokdur. Bunların içinde en lüzûmlusu ve en uygunu sünnete
yapısan ve bid’atlerden kaçan büyüklerimizin yoludur. Bu büyükler,
her sözlerinde ve her hareketlerinde, sünnete uyup da, kendilerinde hiçbir
kesf, kerâmet, hâl, görüs ve bilisler hâsıl olmaz ise, hiç üzülmezler. Fekat
bunların hepsi hâsıl olup da, sünnete uymakda gevsek davranırlarsa,
bunları hiç begenmezler. Iste bunun içindir ki, bunların yolunda simâ’ ve
raks, [ya’nî mûsikî ve dans gibi seyler] yasakdır. Böyle seylerden hâsıl
olacak lezzet ve hâllere kıymet vermemislerdir. Hattâ, yüksek sesle zikr etmege
bid’at demisler. Bundan hâsıl olan seylere dönüp bakmamıslardır. Birgün
büyük üstâdımın huzûrunda, sofrada hizmet ediyordum. Kendilerini
sevenlerden, seyh Kemâl yemege baslarken, huzûrlarında yüksek sesle
Besmele çekdi. Bu hâl, kendilerine çok tadsız gelip siddetle men’ etdiler
ve (Bir dahâ, bizimle berâber yemekde bulunmamasını ona söyleyiniz!) dediler.
Üstâdım hazretlerinden duymusdum ki, hâce Muhammed Behâeddîn-
i Buhârî “kuddise sirruh”, Buhârâ âlimlerini toplayıp, üstâdı, seyyid
Emîr Gilâl hazretlerinin evine götürdü. Yüksek sesle zikr etmek bid’atdir,
bundan vaz geçiniz dediler. Seyyid hazretleri de, dogru sözü, her nerede
olursa olsun, anlayıp seve seve aldıkları için kabûl buyurup, artık yapmayız
dediler. [Celâleddîn-i Rûmî “kuddise sirruh” da, zikrin kalb ile, sessiz
olacagını (Mesnevî)de yazmakdadır.] Bu yolun büyükleri, zikrin bile yüksek
sesle yapılmasını bu derece men’ edince, simâ’ ve raks, cosmak, zıplamak,
na’ra atmak gibi seylere, bagırmaga ne demezler?[/align]


Kaynak : Mektubat - İmamı Rabbani