Resulullah (sav) Ve Ashabının Yaşayışlarında Fakr İle İlgili Hadisler

Hadis No: 2071

Ravi: Aişe

Tanım: Bazı aylar olurdu, hiç ateş yakmazdık, yiyip içtiğimiz sadece hurma ve su olurdu. Ancak, bize bir parçacık et getirilirse o hariç.” (Diğer bir rivayette: “Resulullah ölünceye kadar Muhammed ailesi buğday ekmeğini üst üste üç gün doyuncaya kadar yememiştir” denmiştir. Bir diğer rivayette: “Muhammed (as) bir günde iki sefer yedi ise, biri mutlaka hurma idi” denmiştir)

Kaynak: Buhari, Et’ime 23, Rikak 17; Müslim, Zühd 20-27, (2970-2973); Tirmizi, Zühd 38, (2357, 2358), 35, (2

Hadis No: 2072

Ravi: İbnu Abbas

Tanım: Resulullah (sav) ve ailesi üst üste pek çok geceleri aç geçirirler ve akşam yemeği bulamazlardı. Ekmekleri çoğunlukla arpa ekmeği idi.”

Kaynak: Tirmizi, Zühd 38, (2361)

Hadis No: 2073

Ravi: Nu’man İbnu Beşir

Tanım: Hz. Ömer (ra) insanların nail oldukları dünyalıktan söz etti ve dedi ki: “Gerçekten ben Resulullah (sav)’ın bütün gün açlıktan kıvrandığı halde, karnını doyurmaya adi hurma hile bulamadığını gördüm.”

Kaynak: Müslim, Zühd 36, (2978)

Hadis No: 2074

Ravi: Enes

Tanım: Resulullah (sav) buyurdular ki: “Şurası muhakkak ki, Allah hakkında benim korkutulduğum kadar kimse korkutulmamıştır. Allah yolunda bana çektirilen eziyet kadar kimseye eziyet çektirilmemiştir. Zaman olmuştur otuz gün ve otuz gecelik bir ay boyu, Bilal ile benim yiyeceğim, Bilal’in koltuğunun altına sıkışacak miktarı geçmemiştir.” (Tirmizi, hadisin sahih olduğunu belirtir ve ilave eder: “Bu durum Resulullah (sav)’ın (amcası Ebu Talib öldüğü zaman, Taifte yeni bir hami bulmak ümidiyle, müşriklerden) kaçarak Hz. Bilal (ra)’le Mekke’den çıktığı zamanla ilgilidir.”)

Kaynak: Tirmizi, Kıyamet 35, (2474)

Hadis No: 2075

Ravi: Enes

Tanım: Resulullah (sav)’a arpa ekmeği ile kokusu değişmiş erimiş yağ getirmiştim. (Bir seferinde) şöyle söylediğini işittim: “Muhammed ailesinde, dokuz kadın bulunduğu bir zamanda, ne bir sa’ hurma, ne de bir sa’ hububat gecelememiştir.”

Kaynak: Buhari, Rehn 1, Büyu 14; Tirmizi, Büyu 7, (1215); Nesai, Büyu 50, (7, 288)

Hadis No: 2076

Ravi: Ali

Tanım: Evimden soğuk bir günde çıktım. Çok açtım, (yiyecek) bir şey arıyordum. Bir yahudiye rastladım, bahçesinde çıkrıkla sulama yapıyordu. Duvardaki bir açıklıktan adama baktım. “Ne istiyorsun ey bedevi, kovasını bir hurmaya bana su çeker misin?” dedi. Ben de: “Evet! ama kapıyı aç da gireyim!” dedim. Adam kapıyı açtı, ben girdim, bir kova verdi. Su çekmeye başladım. Her kovada bir hurma verdi, iki avucum hurma ile dolunca kovayı bıraktım ve bu bana yeter deyip hurmaları yedim, sudan içip sonra mescide geldim.

Kaynak: Tirmizi, Kıyamet 35, (2475)

Hadis No: 2077

Ravi: Ebu Hüreyre

Tanım: Resulullah (sav) bir gün (veya gece mutad olmayan bir saatte) mescide geldi. Orada Hz. Ebu Bekir ve Hz. Ömer (ra)’e rastladı. Onlara (bu saatte) niye geldiklerini sordu. “Bizi evden çıkaran açlıktır!” dediler. Resulullah da: “Beni de evde çıkaran açlıktan başka bir şey değil!” buyurdu. Hep beraber Ebü’l’Heysem İbnu’l Teyyihan’a, gittiler. O, bunlar için arpadan ekmek yapılmasını emretti. Ekmek yapıldı. Sonra kalkıp bir koyun kesti. Yanlarında bir hurma ağacında asılı olan tatlı suyu indirdi. Derken yemek geldi, yediler ve o sudan içtiler. Resulullah (sav): “Şu günün nimetinden (Kıyamet günü) hesap sorulacak! (Açlık sizi evinizden çıkardı. Bu nimetlere nail olduktan sonra dönüyorsunuz!” buyurdu.

Kaynak: Müslim, Eşribe 140, (2038); Muvatta, Sıfatu’n Nebi 28, (2, 932); Tirmizi, Zühd 39, (2370)

Hadis No: 2078

Ravi: Utbe İbnu Gazvan

Tanım: Gerçekten ben kendimi, Resulullah (sav) ile birlikte olan yedi kişiden yedincisi olarak görmüşümdür. Huble yaprağından başka yiyeceğimiz yoktu. Öyle ki avurtlarımız yara oldu.

Kaynak: Müslim, Zühd 15, (2967)

Hadis No: 2079

Ravi: Ebu Talha

Tanım: Resulullah (sav)’a açlıktan şikayet ettik ve karınlarımızı açıp gösterdik. Herkeste bir taş vardı. Resulullah (sav) da karnını açtı, O’nda iki taş vardı.

Kaynak: Tirmizi, Zühd 39, (2372)

Hadis No: 2080

Ravi: Fudale İbnu Ubeyd

Tanım: Resulullah (sav) halka namaz kıldırırken, bazı kimseler açlık sebebiyle kıyam sırasında yere yıkılırlardı. Bunlar Ashab-ı Suffe idi. (Medine’de misafireten bulunan) bedeviler, bunlara delirmiş derlerdi. Efendimiz namazdan çıkınca yanlarına uğrar ve: “Eğer (bu çektiğiniz sıkıntı sebebiyle) Allah indinde elde ettiğiniz mükafaatı bilseydiniz, fakirlik ve ihtiyaç yönüyle daha da artmayı dilerdiniz” derdi.

Kaynak: Tirmizi, Zühd 39, (2369)